کیمیای مصفای خون و زیبایی

کیمیا داودی”

“مصفای خون و زیبایی

نام محصول 

مقطر ده گیاه 

ترکیبات:

 اترج، آلوئه ورا، جعفری، خارشتر، خارخاسک،خارمریم، کاسنی، شاهتره، آرتیشو، پنیرک


خواص و کاربردهای ترکیبات محصول :

اترج :

تصفیه کننده خون، ضد نفخ و بهبود دهنده هضم غذا (مخصوصا اگر به صورت مربایی مصرف شود که با عسل تهیه شده باشد)، لطیف کننده اخلاط، مقوی قلب، مقوی مغز، نشاط آور، ضد سموم، مفید در بیماران دچار عقرب گزیدگی و نیش افعی، مقوی کبد و معده، ضد تهوع، خوشبو کننده دهان، کمک کننده به بهبود تیرگی و لک های پوستی.

دیرهضم است و حرارت غیر طبیعی معده را برطرف می کند و برای کسانی که تجمع صفرا در معده دارند، مفید است. مانع از بالا رفتن بخارات غیر طبیعی از معده به سمت مغز می شود. برای راحتی هضم و جلوگیری از ایجاد نفخ، معمولا به شکل مربای تهیه شده با عسل یا شکر میل می شود.

کاهش دهنده حرارت صفرا، کاهش دهنده حرارت غیر طبیعی بدن، تقویت کننده قلب و معده در گرم مزاجان و مانع از تپش قلب ناشی از غلبه گرمی، مانع از ریختن غیرطبیعی صفرا به روده ها، لطیف کننده اخلاط و کمک کننده به دفع مواد زاید از بدن، کاهش دهنده حرارت غیر طبیعی کبد، افزاینده نیروی جنسی در گرم مزاجان، اشتها آور، نشاط آور، تسکین دهنده تشنگی، ضد اسهال و استفراغ ناشی از غلبه صفرا، مفید در برطرف نمودن سردرد ناشی از زیاده روی در مصرف مشروبات الکلی.

بالنگ از دیدگاه طب رایج ضد سرماخوردگی، ضد فشار خون، کاهش دهنده چربی خون (عصاره تخم آن)، ضد گرفتگی عروق، ادرار آور، ضد باکتری، ضد قارچ، ضد انگل، تسکین دهنده دردها، آنتی اکسیدان قوی، ضد سرطان، کاهش دهنده قند خون در بیماران دیابتی، استروژنیک، ضد زخم و محافظت کننده از قلب و عروق است.


آلوئه ورا :

باز کننده انسدادهای عروق و مجاری، پاک کننده مغز (به خصوص اگر با مصطکی مصرف شود) و مقوی چشم و مفید در بیماری های روحی و روانی و بیماری های مغز و اعصاب و تنظیم کننده خواب، مسهل اخلاط غلیظ و دفع کننده مواد زاید از قسمتهای مختلف بدن، برطرف کننده یبوست و ضد انگل، پاک کننده عروق از مواد زاید رسوب کرده در آنها، پاکسازی کننده ریه و مفید در بیماری های ریه و تنگی نفس، مفید در بیماری های طحال و کلیه.

مهم ترین اثرات گزارش شده آلوئه ورا عبارتند از: مسهل قوی، ملین، ضد ورم، ضد میکروب، ضد قارچ، ضد ویروس، ضد کرم، ضد آلرژی، ضد سرطان، کاهش دهنده قند خون، قاعده آور، مقوی معده و کبد، مرطوب کننده و نرم کننده پوست، التیام دهنده زخم ها، ضد آفتاب، التیام دهنده سوختگی.

آلوئه ورا حاوی مشتقات هیدروکسی آنتراسن از جمله آلوئین های A و B به میزان 40-25 درصد کل ترکیبات و مشتقات کرومون از جمله رزین A، B و C است. ترکیبات مهم دیگر آلوئه شامل قندها از جمله: گلوکز، مانوز و سلولز؛ آنزیم ها از جمله: اکسیداز، آمیلاز و کاتالاز؛ همچنین ویتامین ها از جمله: B1، B2، B6، C، E و فولیک اسید و مواد معدنی از جمله: کلسیم، سدیم، منیزیوم، روی، مس و کروم می باشند.

آلوئه ورا اثر تاتوره در بدن را در صورت مصرف همزمان افزایش می دهد.

  • استفاده زیاد از آلوئه ورا بدون توصیه پزشک، ممکن است باعث به هم خوردن آب و الکترولیت های بدن، ضعف عضلانی، دیس ریتمی قلبی، ادم محیطی، کاهش وزن، سقط جنین، زایمان زودرس، کرامپ شکمی، اسهال خونی، بثورات خارش دار پوستی، اختلالات کلیوی (هماچوری، آلبومینوری) و هایپو کالمی (افت پتاسیم خون) شود.

  • مصرف همزمان آلوئه ورا با گلیکوزیدهای قلبی (مانند دیگوکسین)، داروهای ضد آریتمی (مانند پروکائین آمید، پروپافنون، آتنولول، ایندرال، متورال، سوتالول، آمیودارون، وراپامیل، دیلتیازم و …)، داروهای ادرار آور، داروهای دفع کننده پتاسیم، استروئیدهای سیستمیک و تیازیدها (مانند هیدروکلرتیازید) تداخل دارد و باید با فاصله از آنها مصرف شود. همچنین آلوئه ورا و سووفلوران هر دو اختلال عملکرد پلاکتی ایجاد می کنند.

  • مصرف همزمان شیرین بیان یا گیاه دم اسب با آلوئه ورا می تواند افت پتاسیم خون ایجاد کند.

  • مصرف آلوئه ورا در زمان بارداری و شیردهی (به غیر از توصیه پزشک)، ممنوع است.


جعفری :

مقوی معده و کبد، باز کننده انسدادهای کبد و طحال و تقویت کننده و گرم کننده کلیه و مجاری ادراری است. نیروی جنسی را افزایش می دهد و مجاری ادراری ر ا پاکسازی می کند. جعفری تقویت کننده معده و هاضمه و ضد نفخ است. پادزهر سموم بوده و ادرار آور و کاهش دهنده منی است.

از جعفری همچنین در درمان مشکلات پروستات، کبد، طحال، کم خونی و درد مفاصل استفاده می شود. سایر اثرات جعفری عبارتند از: ضد میکروب، افزایش دهنده قوای جنسی، کاهش دهنده پرفشاری خون، ضد قارچ، ضد التهاب، آنتی اکسیدان، ضد روماتیسم، ضد نفخ، ضد عفونی کننده، ضد اسپاسم، سقط آور، کاهش دهنده اسید اوریک و آرام بخش.

ریشه جعفری تا 0.1 درصد، برگ ها تا 0.3 درصد و میوه ها از 2 تا 7 درصد اسانس دارند. در اسانس میوه جعفری دو جزء بسیار مهم و فعال وجود دارند که به نام های آپیول  و میریستی سین  مشهورند. بیش از 30 گونه جعفری شناخته شده اند که در همه آنها اسانس میوه آپیول یا میریستی سین و یا هر دوی آنها وجود دارد. اسانس برگ جعفری که به صورت مایع زرد تا زرد مایل به قهوه ای روشن می باشد، دارای بوی برگ هاست. ترکیبات مهم این اسانس اکثرا هیدروکربن های مونوترپنی هستند. جزء اصلی این اسانس شامل 1، 3 و 8 منتا تری ان  است.

مصرف بیش از حد جعفری ممکن است باعث بروز عوارض زیر شود:

  • مصلح جعفری بادرنجبویه است.

  • هذیان، گیجی، فلج، افت فشار خون، آریتمی قلبی، بی اشتهایی، تهوع، استفراغ، خونریزی گوارشی، خونریزی مخاطی، کاهش INR، مسمومیت کبدی و کلیوی، قطع شدن ادرار، متهموگلوبینوری، اسپاسم عضلات رحم، مثانه و روده، احتقان عروق ریوی و واکنش افزایش حساسیت. این حساسیت بیشتر در افرادی که به گیاهانی از جمله کرفس، رازیانه و هویج حساسیت دارند، دیده می شود.

  • مصرف همزمان جعفری با داروهای ضد انعقاد، ضد پلاکت و آسپیرین، احتمال بروز حساسیت به جعفری را افزایش می دهد. جعفری با داروهای ادرار آور نیز تداخل عمل دارد. مصرف همزمان جعفری با لیتیوم باعث بروز کم آبی در بدن شده و احتمال مسمومیت با لیتیوم را افزایش می دهد. داروهای MAOI (مانند مانند فنلزین، ایزوکربوکسازید، سلژلین) اگر به همراه ضد افسردگی های 3 حلقه ای (مانند نورتریپ تیلین، ایمی پرامین) و SSRIها (فلوکستین، پاروکستین، سرترالین، سیتالوپرام) مصرف می شوند، نباید با جعفری مصرف شوند؛ زیرا احتمال بروز سندروم سروتونین در بیمار وجود دارد. مصرف همزمان جعفری با اپیوئیدها (مانند مورفین، کدئین، متادون) نیز احتمال بروز سندروم سروتونین را بالا می برد. مصرف همزمان جعفری با داروهای کاهنده فشار خون ممکن است باعث افت فشار خون شود. لذا جعفری باید با فاصله از داروهای مذکور مصرف گردد.

  • جعفری در بیماران دچار ورم های ناشی از بیماری های قلبی و کلیوی باید با احتیاط استفاده شود.

  • مصرف زیاده از حد جعفری در بارداری و شیردهی ممنوع است ولی مصرف معمول غذایی آن مجاز است.


خارشتر :

پاک کننده کلیه، کبد و طحال، پادزهر سموم، باز کننده انسدادها، مانع از ریختن مواد زاید به اعضا و دفع کننده مواد زاید از بدن است. معده را تقویت می نماید و اشتها آور است. ادرار آور است و در بهبود عفونت ها و تب ناشی از آن مفید است.

خارشتر دارای اثرات ضد اسهال و ادرار آور است. عرق خارشتر در بهبود آفت های دهان موثر است.

  • مصلح خارشتر شربت غوره و ریواس است.


خارخاسک :

خارخاسک پادزهر سموم و ملین نیز هست. این گیاه در پاکسازی کلیه و مجاری ادرار بسیار موثر است. زیرا  ادرار آور، سنگ شکن و تسکین دهنده درد مثانه می باشد. عصاره برگ، ریشه و میوه خارخاسک در بهبود زخم های مجاری ادراری و برخی عفونت های دستگاه تناسلی و نیز در تقویت قوای جنسی موثر است. خارخاسک منضج است یعنی مواد زاید را برای دفع از بدن آماده می کند و آنها را از اعضایی که در آن رسوب کرده اند، جدا کرده و دفع می نماید. ضمنا عضو را تقویت می کند تا دوباره مواد زاید به آن نریزد.

خارخاسک دارای خاصیت ضد میکروبی قوی است. سایر خواص آن عبارتند از: ادرار آور و دفع کننده سنگ کلیه و مجاری ادراری، ضد التهاب، ضد تب، افزایش دهنده قوای جنسی، ضد نفخ، قاعده آور، کاهش دهنده پرفشاری خون، شیر افزا، مقوی معده، گشاد کننده عروق، کرم کش.

  • مصلح خارخاسک بادام و روغن کنجد است.

  • در مطالعات حیوانی مشاهده شده که مصرف بیش از اندازه خارخاسک باعث اختلال تعادل، اختلالات حرکتی، کلستاز، اختلالات کیسه صفرا، حساسیت به نور، ژنیکوماستی و مسمومیت کبدی و کلیوی شده است.

  • خارخاسک با استروئیدهای آنابولیک و نیز داروهای استروژنی و هورمونی تداخل عمل دارد، لذا باید با فاصله از این داروها مصرف شود.

  • مصرف خارخاسک در بارداری و شیردهی ممنوع است.


خارمریم :

حکمای طب سنتی ایرانی، گیاه خار مریم را برای پاکسازی و رطوبت زدایی مفید می دانند. از دیگر اثرات این گیاه می توان به افزایش میل جنسی، ادرارآور و لینت مزاج اشاره کرد. همچنین این گیاه رطوبت لزج و بلغم را از بدن خارج کرده و گرم کننده کلیه و مثانه است. خار مریم در منابع متعدد طب ایرانی به عنوان بهبود دهنده عفونت ها، دفع کننده مواد غلیظ سینه، رفع کننده اسپاسم ها، گرفتگی های عضلانی و بهبود دهنده زخم های روده معرفی شده است. از خواص دیگر آن نیز می توان به تقویت بافت معده، تقویت هضم معده و افزایش اشتها اشاره کرد. خار مریم در درمان بیماریهای کبد، کیسه صفرا و طحال نیز موثر است.

سایر اثرات خارمریم عبارتند از: آدرنرژیک، ضد آلرژی، ضد سرطان (مخصوصا سرطان های مثانه، ریه، پستان، کولون، پروستات و تخمدان)، ضد افسردگی، ضد سموم، ضد قارچ، ضد ادم، ضد پروستاگلندین، ضد ویروس، ملین، مسهل، معرق، هضم کننده غذا، قاعده آور، کاهش دهنده چربی خون، سمپاتولیتیک، کاهش دهنده قند خون، مفید در درمان نفروپاتی دیابتی، بهبود عملکرد سیستم عصبی، تقویت سیستم ایمنی

مهم ترین ترکیبات خارمریم شامل 3-1.5 درصد سیلی مارین است که مخلوطی از فلاونولیگنان ها از جمله سیلی بین، سیلی دیانین و سیلی کریستین است. بیشترین درصد سیلی مارین در میوه های گیاه است. از بین مواد مذکور، سیلی مارین فعال ترین جزء موثر گیاه است. دانه های خارمریم حاوی 30-20 درصد روغن ثابت هستند که بیشترین درصد آن را اسید لینولئیک (60%) تشکیل می دهد. دانه ها همچنین حاوی 25-35 درصد پروتئین و مقداری موسیلاژ هستند.

فراورده های این گیاه به طور وسیع در اروپا برای هپاتیت مصرف می شوند. خارمریم یکی از بهترین گیاهان محافظ کبد می باشد.

با توجه به اثرات مذکور سیلی مارین، موارد استفاده کلینیکی آن به خوبی در سیروز، هپاتیت مزمن، التهاب مجاری صفراوی و جمع شدن صفرا در کبد به اثبات رسیده است.

  • مصلح خارمریم سرکه و ترشی ها هستند.

  • استفاده از خارمریم در کنار داروهای شیمی درمانی مانند سیس پلاتین، باعث کاهش مسمومیت کلیوی دارو می شود. خار مریم اگر همراه با استروژن ها مصرف شود، دفع استروژن را کاهش داده لذا آثار داروهای استروژنی را ماندگارتر می کند.

  • خارمریم با گلوکوکورتیکوئیدها، بوتیروفنون ها (مانند هالوپریدول و دروپریدول)، فنوتازین ها (مانند کلرپرومازین، فلوفنازین، تیوریدازین، تری فلوپرازین و پرومتازین)، یوهیمبین، فنتولامین و داروهایی که به وسیله سیتوکروم P450 2C9 و P450 3A4متابولیزه می شوند، تداخل عمل دارد.

  • مصرف زیاده از حد خارمریم ممکن است باعث سردرد، بی اشتهایی، تهوع، استفراغ، اسهال، درد شکم، کاهش قند خون، تغییر در قاعدگی و التهاب جدار روده شود. استفاده از صمغ ها و موسیلاژها به همراه خارمریم، از بروز التهاب جدار روده جلوگیری می کند.

  • ممکن است خار مریم در برخی افراد  واکنش افزایش حساسیتی  )تعریق شدید، کرامپ شکمی، تهوع، استفراغ، اسهال، ضعف( و آنافیلاکسی ایجاد کند. این واکنش در افرادی که به گل داوودی، گل مینا، گل آفتابگردان و همیشه بهار حساسیت دارند نیز رخ می دهد.

  • مصرف خارمریم در بارداری و شیردهی ممنوع است.


کاسنی :

بباز کننده عروق، کنترل کننده فشار خون ناشی از غلبه گرمی، ضد تهوع، از کننده انسدادها (مخصوصا در کبد و طحال)، برطرف کننده تشنگی، کمک کننده به درمان یرقان، مقوی کبد و مفید در بیماری های کبدی ناشی از غلبه گرمی یا سردی (کاسنی هرچه تلخ تر باشد به این منظور قوی تر است)، پاک کننده کلیه و مجاری ادراری، برطرف کننده التهاب معده ناشی از غلبه گرمی، ضد تب

کاسنی تسکین دهنده سیستم عصبی مرکزی، ضد سرطان، ضد اسهال و اشتها آور است. سایر خواص کاسنی عبارتند از: ضد باکتری، ضد التهاب، ضد نفخ، مقوی قلب، ادرار آور، مقوی معده و هضم کننده غذا، شیرافزا، محافظ کبد، کاهش دهنده کلسترول خون و کاهش دهنده قند خون.

گل های کاسنی حاوی ماده ای به نام شیکورین  می باشند که مشتقی از کومارین به نام 6 و 7 گلوکوهیدروکسی کومارین است. ریشه حاوی تا 8 درصد اینولین (پلی ساکارید)، لاکتوسین ، لاکتوکوپیکرین ، اسید شیکوریک ، فلاونوئیدها، تانن ها، گلوکزیدها، کربوهیدرات ها، تری ترپن ها، استرول های اشباع نشده، سس کویی ترپن لاکتون ها و اسید تارتاریک  می باشد.

الیگوساکاریدهای متعدد موجود در کاسنی به عنوان پروبیوتیک های داخلی عمل می کنند که باعث تخمیرهای متعدد در سیستم روده می شوند. این گونه فعالیت های میکروبی در روده اهمیت بسیار زیادی برای سلامت سیستم گوارش دارند.

مصرف همزمان کاسنی با داروهای قلبی باعث افزایش اثر آن داروها می شود.

  • مصلح کاسنی شکر است.

  • مصرف کاسنی در برخی افراد باعث بروز بثورات پوستی و اختلالات  انعقادی می شود.

  • کاسنی در بیماران قلبی و بیماران دچار سنگ کیسه صفرا باید با احتیاط مصرف شود.

  • کاسنی در صورت وجود سرفه نباید مصرف شود.

  • مصرف کاسنی در بارداری و شیردهی ممنوع است.


شاهتره :

تقویت کننده معده و پاک کننده دستگاه گوارش از مواد زاید، دفع کننده صفرا، سودا و بلغم، مخصوصا اخلاط سوخته از طریق ادرار و مدفوع، ضد خارش در برخی بیماری های پوستی، ادرار آور، تصفیه کننده خون، اشتها آور، تقویت کننده کبد، باز کننده انسدادهای کبد و طحال.

شاهتره به عنوان ضد استفراغ و نیز در درمان تب های مزمن نیز استفاده می شود.

دهان شویه با عرق شاهتره جهت درمان سوزش زبان و زخم های کام و دهان و پاکسازی و تقویت لثه مفید است. شستن موها با عرق شاهتره برای برطرف نمودن شوره سر و شپش مفید است.

دیگر اثرات شاهتره عبارتند از: مفید در بیماری های قلبی-عروقی، کاهش صفرا، ادرار آور، بهبود دهنده اگزما، آنتی کولینرژیک، آنتی هیستامین، ضد ورم، ضد آریتمی، ضدعفونی کننده، ضد اسپاسم، تقویت کننده قوای جنسی، کاهش دهنده ضربان قلب، معرق، مسهل، آرام بخش و مقوی معده

قسمت هوایی گیاه حاوی حدود 1% آلکالوئید است که بیش از 30درصد آنها تعیین فرمول شده اند. اکثر این آلکالوئیدها از مشتقات بنزیل ایزوکینولین هستند. مهم ترین این آلکالوئیدها شامل فومارین (پروتوپین)، فوماریلین و سیناکتین هستند. از دیگر ترکیبات شاهتره می توان فلاونوئیدها، اسیدهای گیاهی به ویژه اسید فوماریک و موسیلاژ را نام برد.

  • مصلح شاهتره، هلیله زرد و کاسنی است.

  • مصرف همزمان شاهتره با داروهای بتابلاکر، گلیکوزیدهای قلبی و داروهای ضد آریتمی، موجب افزایش اثر این داروها در بدن می شود. لذا شاهتره باید با فاصله از این داروها استفاده شود.

  • مصرف شاهتره در دوز بالا ممکن است باعث افت فشار خون، برادیکاردی، افزایش فشار داخل چشم، بی اشتهایی، تهوع، استفراغ، نارسایی حاد کلیه، واکنش افزایش حساسیت، لرز، تشنج و مرگ شود.

  • شاهتره در بیماران دچار گلوکوم و بیماران دچار تشنج نباید تجویز گردد.

  • مصرف شاهتره در بارداری و شیردهی ممنوع است.


آرتیشو :

هضم کننده غذا، مفید در درمان بیماری های ریه و زخم های روده، افزاینده قوای جنسی، ادرار آور، گرم کننده کلیه و مثانه، ضد نفخ

برگ های آرتیشو دارای خاصیت جلوگیری از بیوسنتز کلسترول می باشد. به همین دلیل از فراورده های آن برای امراض قلبی عروقی و جلوگیری از تصلب شرائین استفاده می شود. اثرات دیگر آن شامل کاهش چربی خون، محافظت از کبد، آنتی اکسیدان، هضم کننده غذا، اشتها آور، برطرف کننده سوء هاضمه، حل کننده سنگ های صفراوی، ضد درد، ضد التهاب، کاهش دهنده قندخون، ادرار آور ضعیف، ضد تجمع پلاکت، ضد تهوع، ضد نفخ، مسهل، مقوی و محافظ کلیه

میزان درصد مواد مهم آن شامل 5.8 گرم کربوهیدرات، 3.4 گرم پروتئین، 1 گرم چربی و 38 کالری می باشد. پروتئین آن حاوی فنیل آلانین، تیروزین، آلانین، هیستیدین و گلی سین، همچنین تعدادی اسید آمینه دیگر است. از قندهای مهم آن گالاکتوز و اینولین است. ویتامین های آن شامل نیاسین، تیامین، ویتامین ث و اسید فولیک هستند. املاح معدنی آن شامل کلسیم، پتاسیم و فسفر می باشند. اسیدهای گیاهی از جمله گلی سریک، مالیک، سیتریک، گلی کولیک، لاکتیک و سوکسینیک در آن وجود دارند. ترکیبات دیگری از جمله کاروتنوئیدها و ترکیبات اسانسی از جمله بتا سلینن، کاریوفیلن، اوژنول و دکانال نیز در آن گزارش شده اند. ترکیب فعال آن به نام سینارین می باشد. تحقیقات سال های اخیر باعث کشف سس کوئی ترپن هایی از جمله جئوشیمین، سیناراتریول و سیناراپیکرین در آن شده است. همچنین آنزیم های مهمی از جمله اکسیداز، پراکسیداز و سیناراز در آن شناسایی شده است. به غیر از ترکیبات متنوع ذکر شده اجسامی چون تانن ها فیتواسترول و نشاسته در آن وجود دارد.

مواد این گیاه می تواند با غلظت یک بر صد و پنجاه هزار، شیر را لخته کند؛ به همین دلیل برای تولید پنیر از آن استفاده می کنند.

  • مصلح آرتشو ادویه گرم و روغن و سرکه است.

  • مصرف همزمان آرتیشو با آهن باعث اختلال جذب آن می شود؛ لذا باید با فاصله از آن خورده شود.

  • مصرف دوز بالای آرتیشو ممکن است باعث آلرژی تنفسی، گرسنگی، ضعف، کاهش قند خون و حساسیت پوستی شود. این حساسیت در کسانی که به گل همیشه بهار کوهی و گل داوودی نیز حساسیت دارند، دیده می شود.

  • آرتیشو در بیماران دچار انسداد مجاری صفراوی و سنگ کیسه صفرا باید با احتیاط تجویز شود.

  • مصرف آرتیشو در بارداری و شیردهی ممنوع است.


پنیرک :

آماده کننده مواد زاید برای دفع از بدن، مانع از ریختن مواد زاید به اعضا، باز کننده انسدادهای کبد، ملین، دارای هضم معتدل،  ادرار آور، شیرافزا.

در منابع جدید گیاه را برای درمان کمخونی مفید گزارش نموده اند.

سایر خواص گل پنیرک عبارتند از: ضد درد، ضد التهاب، ضد عفونی کننده، ملین، ادرار آور، خلط آور، مقوی رحم، درمان بیماری های کلیه و مثانه و درمان دردهای روده.

گل های پنیرک بیش از 10 درصد موسیلاژ دارند. این موسیلاژ در اثر هیدرولیز تبدیل به گالاکتوز، آرابینوز، گلوکز، رامنوز و اسید گالاکتورونیک می شود. همچنین گل های پنیرک حاوی مقدار کمی تانن و حدود 0.1 درصدلوکوآنتوسیانین و 7% آنتوسیانین ها می باشند (نسبت به وزن خشک گل).

برگ پنیرک حاوی 8% موسیلاژ می باشد که پس از هیدرولیز تولید قندهای آرابینوز، گلوکز، رامنوز، گالاکتوز و اسید گالاکتورونیک می کند. همچنین حاوی مقداری تانن و فلاونوئید است.

دم کرده گل ها به خاطر داشتن موسیلاژ یکی از داروهای خوب ضد سرفه است. همچنین به عنوان درمان کننده ترشحات حلق و بینی و تورم دهان و گلو مصرف می شود. از سویی چون دارای خاصیت قابض ضعیف است، تا حدی به عنوان ضد اسهال عمل می کند. بهتر است پس از صاف کردن دم کرده، گل را کمی فشار داد تا تمام موسیلاژ استخراج شده و تفاله دور ریخته شود. هنگام تهیه فراورده، نباید بیش از 5 دقیقه آن را بجوشانیم چون باعث هیدرولیز موسیلاژ و کم اثر شدن محصول می شود.

  • مصلح پنیرک در گرم مزاجان ترشی ها و در سردمزاجان معجون کمونی است.

  • تداخلات دارویی خاصی در رابطه با پنیرک گزارش نشده است.

  • مصرف پنیرک در برخی افراد باعث بروز واکنش افزایش حساسیت، ترمور و لرز می شود.

  • زیاد خوردن پنیرک در بیماران دچار ضعف معده، ممکن است باعث بروز ناراحتی های گوارشی شود.

  • مصرف پنیرک در بارداری و شیردهی ممنوع است.

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگو شرکت کنید؟
نظری بدهید!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *